شبکه SDN چیست؟

شبکه نرم‌ افزار محور یا SDN (Software-Defined Networking) یک رویکرد نوین در طراحی و مدیریت شبکه‌ های کامپیوتری است که به منظور افزایش انعطاف‌ پذیری، چابکی و ساده‌ سازی فرآیندهای مدیریت شبکه ایجاد شده است.

تفاوت SDN با شبکه‌های سنتی

در شبکه‌ های سنتی، کنترل و داده در یک دستگاه (مانند روتر یا سوئیچ) ادغام شده بودند. این امر باعث می‌ شد که تغییرات در شبکه به صورت دستی و زمان‌ بر انجام شود و همچنین امکان اتوماسیون و برنامه‌ن ویسی در شبکه را محدود می‌ کرد.

در SDN، این دو سطح از هم جدا می‌شوند:

• سطح کنترل:
  یک کنترلر مرکزی وظیفه کنترل و مدیریت ترافیک شبکه را بر عهده دارد. این کنترلر از طریق یک رابط برنامه‌ نویسی کاربردی (API) با دستگاه‌ های شبکه ارتباط برقرار می‌کند.
• سطح داده:
  دستگاه‌ های شبکه (مانند روتر ها و سوئیچ‌ ها) وظیفه انتقال داده‌ ها را بر عهده دارند و دستورات خود را از کنترلر مرکزی دریافت می‌ کنند.

مزایای شبکه SDN

انعطاف‌ پذیری بالا: امکان ایجاد تغییرات سریع و آسان در شبکه بدون نیاز به تغییر سخت‌افزار.
اتوماسیون: بسیاری از فرآیندهای مدیریت شبکه می‌توانند به صورت خودکار انجام شوند.
برنامه‌پذیری: امکان توسعه‌ی برنامه‌های کاربردی سفارشی برای مدیریت شبکه.
کاهش هزینه‌ها: ساده‌سازی فرآیندهای مدیریت شبکه و کاهش نیاز به نیروی انسانی متخصص.
امنیت بیشتر: امکان اعمال سیاست‌های امنیتی دقیق و یکپارچه در کل شبکه.

اجزای اصلی شبکه SDN

کنترلر SDN: مغز متفکر شبکه است و وظیفه کنترل و مدیریت ترافیک شبکه را بر عهده دارد.
دستگاه‌های شبکه: شامل روترها، سوئیچ‌ها و سایر دستگاه‌های شبکه‌ ای است که وظیفه انتقال داده‌ها را بر عهده دارند.
رابط برنامه‌نویسی کاربردی (API): رابطی که به واسطه آن کنترلر SDN با دستگاه‌های شبکه ارتباط برقرار می‌کند.
برنامه‌های کاربردی: برنامه‌هایی که بر روی کنترلر SDN اجرا می‌شوند و وظایف مختلفی مانند مسیریابی، فایروال و مدیریت کیفیت سرویس را انجام می‌دهند.

همچنین بخوانید : بهینه سازی شبکه پسیو

کاربرد های SDN

ایجاد شبکه‌ های مجازی با منابع اختصاصی برای هر سرویس یا کاربرد؛ تقسیم شبکه به بخش‌های کوچکتر برای افزایش امنیت و بهبود عملکرد.

شبکه‌ های نرم‌افزار تعریف‌ شده توسط نرم‌ افزار (SD-WAN) و بهینه‌ سازی ترافیک شبکه در محیط‌ های چندین مکانی و در آخر مدیریت ترافیک شبکه در مراکز داده بزرگ.

مثال ساده

تصور کنید می‌ خواهید یک شبکه مجازی جدید برای یک سرویس خاص ایجاد کنید. در شبکه‌ های سنتی، این کار مستلزم پیکر بندی دستی چندین دستگاه شبکه بود.

اما در SDN، شما می‌ توانید با استفاده از یک برنامه کاربردی ساده و ارسال یک دستور به کنترلر SDN، این کار را انجام دهید.

کنترلر SDN به صورت خودکار دستگاه‌ های شبکه را پیکر بندی می‌ کند و شبکه مجازی مورد نظر را ایجاد می‌ کند. این مطلب در مجله خدمات شبکه سرآمدان تهیه و تدوین شده است.